Eduardo Mendoza: Trzy żywoty świętych – DKK

Tytuł najnowszej książki Eduardo Mendozy może niejednego czytelnika zaskoczyć i jednocześnie zmylić. „Trzy żywoty świętych" to nie hagiografia, ale historie zwykłych ludzi. Kim zatem oni są?

Bohaterem pierwszego opowiadania „Wieloryb" jest biskup wygnany z rodzinnego kraju. Pozbawiony tytułu i godności kościelnej stacza się na dno. „Finał Dubslava" to historia mężczyzny, który nie odczuł w swoim życiu żadnych większych emocji. Dopiero śmierć matki i konieczność odebrania za nią „Europejskiej Nagrody za Dokonania Naukowe" stają się punktem zwrotnym. Główną bohaterką ostatniego opowiadania pt. „Pomyłka" jest kobieta, dawniej wykładowca akademicki, ucząca literatury w więzieniu. Tam poznaje młodego złodzieja, który okazuje się bardzo zdolnym uczniem - nie tylko świetnie interpretuje klasykę literacką, ale próbuje sił w pisarstwie. Wszystkie trzy postacie z opowiadań Mendozy łączy pasja i żarliwość, chociaż każda z nich znalazła się w odmiennych warunkach.

Po lekturze nasuwają się pytania – co w jednostkach opisanych przez Mendozę jest wyjątkowego? Jak współcześnie należy interpretować świętość? Choć określenie to wywodzi się z obszaru sacrum, to u Mendozy nie mamy wyrazistych oznak świętości przedstawionych osób ani spektakularnych momentów transformacji i nawrócenia. Są to ludzie, których przeciętność, a nawet pewne defekty wsparte uporem w dążeniu ku poznaniu, wynoszą ich na „sakralny" piedestał. Prawdziwa świętość objawia się czasem światu w zwykłym człowieku. I może to właśnie jest takie niezwykłe ...

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł