Alice Munro – laureatka literackiej Nagrody Nobla – DKK

Utworzono: wtorek, 26 listopad 2013

To było nasze pierwsze spotkanie z twórczością tegorocznej noblistki – Alice Munro.

Trzy tomy opowiadań, które przeczytałyśmy udowodniły, że jest mistrzynią krótkiej formy. Doskonale wie, który moment życia opowiedzieć i zawsze mamy wrażenie, że trafia w ten najważniejszy. Te opowiadania cechuje pewna nieprzewidywalność, spokój i stoicyzm, ale również psychologiczna dociekliwość i ogromna empatia wobec bohaterów.

Gdy patrzymy na polskie wydania okładek z pięknymi kobietami, spodziewamy się wysublimowanych treści – nic bardziej mylącego. Munro potrafi nas zaskoczyć. Trzy nurty pojawiające się najczęściej w jej twórczości to religia, feminizm i ciało. Autorka twierdzi, że taki sens ma ludzkie życie, jakie mu człowiek nada. Zaczęła pisać w latach czterdziestych. Powojenny świat kobiet był wówczas ograniczony brakiem wielu swobód. Czy przyjemność bycia kobietą – to rozkosze macierzyństwa i układanie bukietów w wazonie? Czy przykładnym matkom i córkom nie może się zdarzyć coś, co w męskim świecie jest prawie normą? Munro łamie tę konwencję i daje kobietom prawo do seksualnej przyjemności bez wyrzutów sumienia, cierpienia i załamywania rąk. Jej opowiadania są także cennym opisem Kanady minionego stulecia. Nikt tak, jak Alice Munro, nie oddaje specyfiki kanadyjskiej prowincji lat trzydziestych, czterdziestych i późniejszych z całym jej przekrojem społecznym.

Mówi się o Alice Munro, że z autorki „światowej sławy w Kanadzie" stała się „regionalną pisarką bez granic". To prawda!

Odsłony: 8117