Edyta Czepiel: Jasne błękitne okna – Galeria „Format”
W czasach zabiegania, pośpiechu, pogoni za sukcesem, w których największą bolączką jest brak czasu dla najbliższych – lektura Jasnych błękitnych okien – skłania do refleksji : kto i co w życiu jest najważniejsze.
Historia spotkania po latach głównych bohaterek, Sygity i Beci, dała świetny temat do dyskusji: jaką wartość ma przyjaźń w naszym życiu. Zwłaszcza ta przyjaźń z lat dziecięcych, gdzie związek koleżeński, przyjacielski jest szczery, prawdziwy, bez fałszu. Książka jest historią przyjaźni dwóch kobiet, które mimo upływu czasu, dzielącej ich odległości, odniesionego sukcesu społecznego i zawodowego, nigdy o sobie nie zapomniały. Autorka wprowadziła nas w świat Maciejowiczek - świat dzieciństwa Sygity i Beci.. Zrobiła to tak umiejętnie, że sami odnajdujemy w tych wspomnieniach zapachy i smaki z naszego dzieciństwa. Chwilami książka bawi zabawnym tekstem czy opisaną historią, ale sprawia, że świat w niej opisany jest autentyczny, znany. Przyjaźń Sygity i Beci poddana zostaje wielkiej próbie i w tej historii kończy się niestety smutno, ale przyjaźń i wsparcie ich obydwu to najpiękniejsze, co mogło je spotkać.
Książka porusza też sprawy, o których boimy się myśleć i mówić. Ważnym tematem w rozmowie była kwestia bezradności w obliczu choroby czy śmierci; często nie wiemy, jak się wobec nich zachować. Coraz częściej takie dramaty dotykają każdego z nas. Nie mamy na nie wpływu. Zdrowie, życie to wartości, jakich nie da się kupić, a śmierć to coś, co każdemu jest w życiu pisane. Historia tej przyjaźni jest przykładem, jak można pomóc komuś odejść, tak po prostu, bez patosu i łez.
To świetna powieść - mocna i wciągająca. Pokazuje świat bez zbędnego retuszu. Niejedną z nas zabolała i zapiekła, nie miałyśmy po niej spokojnych snów.
Naszej dyskusji towarzyszyły w tle kadry z filmu. Koniecznością wręcz wydaje się obejrzenie go, nie tylko dla porównania obu przekazów: literackiego i filmowego, ale po to, by wrócić do tematu przyjaźni, miłości i lojalności - wartości uniwersalnych i bliskich nam wszystkim.
Ewa Rosińska – moderator DKK
