Dzień Smerfa w bibliotece
Zapraszamy wszystkie dzieci na obchody Dnia Smerfa w naszej bibliotece !
Chyba każdy z nas pamięta bajkę o niebieskich stworzeniach mieszkających w domkach z muchomorów. Mowa tu oczywiście o Smerfach, których przygody bawią polskie dzieci od listopada 1987 roku.
Smerfy zostały wykreowane przez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda, tworzącego pod pseudonimem Peyo. Są bohaterami serii komiksowej, filmów i serialu animowanego.
25 czerwca, w dzień jego urodzin, obchodzony jest Światowy Dzień Smerfa.
Oddział dla dzieci i młodzieży również włącza się w obchody Dnia Smerfa i zaprasza wszystkie dzieci na zajęcia rozwijające zainteresowania czytelnicze, które odbędą się 29 czerwca o godz. 16.00.
Zapisy pod nr tel. 75 61 21 389 lub e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.. Ilość miejsc ograniczona.
Kilka ciekawostek z życia Smerfów
Smerfy czyli Schtroumpf (wym. „sztrumpf”) jest wymyślonym słowem. Według informacji z wywiadu przeprowadzonego z Peyo, nazwa przyszła mu na myśl w czasie, kiedy prosił przyjaciela o sól podczas obiadu: próbując przypomnieć sobie słowo, które wyleciało mu z pamięci, ostatecznie rzekł: „Passe-moi le schtroumpf” („Podaj mi schtroumpf”). Słowo, które brzmi podobnie do niemieckiego strumpf (skarpeta), co jest zbiegiem okoliczności, zostało następnie przetłumaczone na prawie 30 języków. W każdym przypadku małe, niebieskie ludziki okazały się komercyjnym przebojem. Smerfy zdobyły szybko tak dużą popularność, iż stały się bohaterami oddzielnej serii komiksowej, która w krótkim czasie osiągnęła wielki sukces.
Smerfy są niebieskie, o budowie ciała podobnej do człowieka, „wzrostu trzech jabłek”, ale posiadają proporcjonalnie większe głowy i wydatne nosy oraz krótkie zaokrąglone ogonki. Ubierają się w białe spodenki połączone z butami, z wycięciem na ogonek, oraz białe czapki frygijskie (nakrycia głowy z czasów starożytnego Rzymu). Pod czapką nie posiadają włosów na głowie (z wyjątkiem smerfetek), ale ten fakt jest ujawniany bardzo rzadko. Smerfy uzyskują pełnoletniość w wieku 150 lat, a w wieku 100 lat Papa Smerf był jeszcze smerfikiem. Są nieśmiertelne dzięki Kamieniowi Długowieczności zakopanemu pod ich wioską. Małe smerfy przynosi bocian Piórek. Zbierają między innymi smerfojagody. Dużo czasu spędzają przy naprawianiu tamy, która chroni ich wioskę przed strumieniem. Posługują się językiem „Smerf”, polegający na zastąpieniu wielu czasowników i przymiotników odmianami słowa „Smerf” np. „Smerfnij i przysmerfuj mi trochę smerfnego soku” (zamiast „Idź i przynieś mi trochę dobrego soku”).
Cechą wspólną wszystkich niemalże smerfów jest ogromna łatwowierność i naiwność. Często jest ona wykorzystywana przez Gargamela i innych wrogów smerfów, którzy z łatwością je nabierają nawet na oczywiste podstępy. Jedynym smerfem wyłamującym się jest w tym wypadku Papa Smerf. Jako prawie najstarszy i najbardziej doświadczony nie wierzy on ślepo w to, co widzi. To właśnie jego doświadczenie i zapobiegliwość ratują smerfy z opresji.
Zarówno w komiksach, jak i w serialu animowanym, oficjalnie smerfów w wiosce jest ponad 100. Niektóre smerfy mają wyróżniające je cechy szczególne, choć w pierwszych komiksach z wyjątkiem Papy i Ważniaka, wszystkie wyglądały identycznie i wszystkie były nazywane po prostu jako „Smerf”.
Z czasem poszczególne smerfy zaczęły się różnić imionami i charakterami, ale dopiero w wersji animowanej zyskały konkretne atrybuty (Pracuś - szelki, Osiłek - tatuaż itd.).
Smerfy są na tyle sympatycznymi bohaterami, że nie tylko dzieci z przyjemnością oglądają ich perypetie – dorośli też pewnie nie narzekają, ciesząc się ich przygodami razem ze swoimi pociechami.
Źródło: Wikipedia
