W naszym Laboratorium Korona Wiedzy poprzez doświadczenia sprawdzaliśmy, jak można wprowadzić w błąd nasz mózg iluzjami optycznymi.
Narysuj na jednej kartce dwie strzałki jedna pod drugą, skierowane w jedną stronę, a na drugiej kartce w przeciwnych kierunkach (strzałki powinny być narysowane nie wyżej niż 3/4 poziomu szklanki). Przyklej kartki pionowo. Postaw około 10-15 cm przed kartkami puste szklanki. Wlewaj powoli wodę i obserwuj strzałki.
Co się stało? Kiedy patrzymy przez pustą szklankę, to widzimy, że z obrazem nic się nie dzieje, nie zmienia się. Natomiast kiedy wlejemy wodę do szklanki, to widzimy, że obraz zmienia swoją wielkość, staje się powiększony i jest odwrócony - strzałki zmieniły kierunek. Tak działa soczewka. Obserwując obraz przez soczewkę wypukłą z oddali widać świat "do góry nogami". Woda w szklance tworzy soczewkę wypukłą. W doświadczeniu możemy również sprawdzić czy ma jakieś znaczenie odległość rysunku od szklanki z wodą, czyli soczewki. I tak w zależności od odległości rysunku na kartce od szklanki otrzymujemy obrazy pomniejszony, powiększony lub powiększony i odwrócony.
Do jednej ze szklanek wlewamy do 3/4 wody, do drugiej taką samą ilość oleju. Wkładamy jedną bagietkę szklaną lub flakonik do szklanki z wodą, a drugi przedmiot do szklanki z olejem. Obserwujemy, co się wydarzyło.
Co się stało? Przedmiot włożony do szklanki z olejem znika, a w wodzie jest widoczny. Nie widzimy przedmiotu, ponieważ współczynnik załamania światła w szkle w oleju lub glicerynie jest podobny.
Wsypać do miski 2 szklanki mąki ziemniaczanej. W jednej szklance zimnej wody wymieszać kilka kropel barwnika spożywczego. Dolewać do mąki ziemniaczanej stopniowo zimną wodę i próbować mieszać - mąka będzie powoli nasiąkać wodą, zamieniając się z ciasta w ciecz. Trudno dokładnie określić proporcje mąki i wody. Dolewanie wody należy przerwać w momencie, kiedy zauważymy, że im szybciej mieszamy, tym trudniej jest nam przesuwać łyżkę i gdy uda nam się ulepić kulę.
Co się stało? Zaobserwowaliśmy ciekawe zjawiska podczas pracy z cieczą nienewtonowską. Przy powolnym mieszaniu takiego płynu mamy wrażenie jakbyśmy mieszali zwykły płyn typu woda, czyli płyn newtonowski. Jednak wraz ze wzrostem częstości obrotów przy mieszaniu staje się to coraz trudniejsze. Kiedy energicznie próbujemy uderzyć o powierzchnię takiej cieczy, zaczyna się ona zachowywać jak twarda guma, jednak jeśli dotkniemy jej powierzchni bardzo powoli, delikatnie nasza ręka zwyczajnie się zanurzy. Z takiej mieszaniny można lepić jak z gliny, jednak jest to bardziej męczące, gdyż wymaga ciągłej pracy nad płynem. Jeżeli przestaniemy wywierać na płyn określoną siłę, to zacznie on się zachowywać jak zwykła ciecz newtonowska.
Eksperymentowanie z cieczą nieniutonowską to odkrywanie jej właściwości. Spróbujcie w domu: - zrobić bąbelki przez słomkę, - dmuchać na powierzchni w celu wytworzenia fal, - uderzać w taflę płynu pięścią, - odbić piłeczkę np. kauczukową od powierzchni płynu. Ciecz newtonowską możemy przechowywać kilka dni. W razie potrzeby, dolewamy trochę wody i mieszamy.
Obejrzyjcie filmik z doświadczeniami klikając na link https://www.youtube.com/watch?v=r8Lvoc62-h8&list=PL0Jzo0Gd3CLa4ZGZ-HSI3dnedH8lUCxXP&index=4 a potem spróbujcie zrobić je sami. Udanej zabawy!
Odsłony: 6485
