Shahrnush Parsipur : Kobiety bez mężczyzn – DKK
„Kobiety bez mężczyzn" to książka niezwykła. Zarówno fabuła - pełna realizmu magicznego, jak i język - bardzo poetycki, z wieloma symbolami kulturowymi, zapewniają nam unikatową mieszankę.
Opowieść o tęsknocie, dojrzewaniu, pragnieniach, doświadczaniu życia i świata. I zrozumieniu, że typowe myślenie irańskie - dom należy do kobiet, a świat zewnętrzny do mężczyzn - jest typowym myśleniem irańskich... mężczyzn. Kobiety Parsipur próbują zdefiniować swoje nowe życiowe role, żyjąc bez mężczyzn. Ogród o nazwie Karadż staje się ostoją dla każdej z bohaterek i każda na swój sposób będzie radzić sobie z brzemieniem przeszłości. Jest to jednak proces żmudny, bolesny, wymagający ofiar. Czy w końcu los podaruje im szczęście ?
Książka ukazała się po raz pierwszy w 1990 roku. Jej wydanie kosztowało autorkę utratę wolności. Cały nakład został wyprzedany w niecałe dwa tygodnie, ale dodruk książki został wstrzymany przez rząd Iranu. Kontrowersyjna treść powieści stała się powodem procesu i aresztowania autorki, która dziś mieszka na emigracji w USA. Książka doczekała się kilku wydań w Stanach Zjednoczonych i w Europie, a w 2009 została przeniesiona na ekran przez znaną irańską artystkę, Shirin Neshat.
Tematyka ogrodu zajmuje ważne miejsce zarówno w perskiej literaturze, jak i w całej islamskiej kulturze. Ogród traktowany jest w niej jako miejsce ucieczki, schronienia, oazy – spokojnej przestrzeni, w której człowiek czuje się bezpiecznie.
Podobnie dzieje się w „Kobietach bez mężczyzn”, książce, która jest do dzisiaj w Iranie zakazana. Bo jakże mogła kobieta napisać o mordowaniu siostry przez brata, o gwałcie, o tym, że mężczyźni są nieomylnymi panami życia i śmierci?
W naszej dyskusji słowo bez stało się kluczowe. O roli kobiety w społeczeństwie islamskim rozmawiałyśmy niejednokrotnie i mamy już sporo wiedzy o ich życiu, opartym na lęku i upokorzeniu. Tym bardziej była dla nas zrozumiała potrzeba przejścia przez bohaterki książki Parsipur pewnego etapu - samozrozumienia i odnalezienia swojego miejsca w świecie. Połączyły je nie więzy rodzinne i przymus, a bezinteresowna solidarność.
W książce wyczuwa się wyraźnie powiew wolności, jako wartości nadrzędnej. Baśniowa konwencja, wyszukana symbolika, pozwoliły ukazać autorce w subtelny sposób tkwiące w sercach bohaterek głębokie pragnienia, uniwersalne w każdym miejscu na świecie: tęsknotę za miłością i dążenie do wolności.
Odsłony: 6468
