Rozmowy o śmierci w październikowym DKK Książniczki
Lekturą październikowego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki Książniczki była książka Mateusza Pakuły „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”. Wbrew niektórym skojarzeniom, nie jest to książka o rodzinie patologicznej, lecz w formie dziennika, reportażu, eseju, opisana wściekłość i bezsilność towarzysząca odchodzeniu i śmierci ojca chorego na raka trzustki, pogrzeb oraz żałobę.
Mateusz Pakuła jest dramatopisarzem, a „Jak nie zabiłem…” jest jego debiutem prozatorskim, nominowanym do nagród literackich Gdynia i imienia Witolda Gombrowicza. Została również przeniesiona na scenę i jako spektakl zbiera obecnie nagrody w przeglądach teatralnych (Grand Prix 29. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej).
Pakuła nie napisał książki o rzeczach łatwych i przyjemnych, ale jak okazało się również na naszym spotkaniu, rozmowy i na trudne tematy są potrzebne. Odwołując się do doświadczeń i przemyśleń autora, dyskutowałyśmy o sytuacji ludzi starszych w naszym kraju i za granicą, o problemie cierpienia i choroby, a także o eutanazji – argumentach „za” i „przeciw”.
Może się wydawać, że wpisałyśmy się tematyką lektury w smutny i melancholijny jesienny czas rozmów o śmierci, odchodzeniu, wspominania zmarłych. Jednak w życiu żałość przeplata się z radością, rozpacz ze szczęściem, co udowodniłyśmy świętując urodziny naszej klubowej koleżanki – z tortem, kwiatami i dmuchaniem świeczki. Mario, życzymy stu lat w zdrowiu i jak najwięcej książek i spotkań w naszym DKK!
